Girona - The key to the kingdom - Door Mariëtte Bos - 2009
Hoeveel mensen drukken net als ik een welgemeende kus op het betonnen achterwerk van de leeuw van Girona? Hij staat aan de rand van de stad en je zou er zo voorbij lopen. Het trapje bij de lantaarn trekt nog meer de aandacht dan het leeuwtje zelf. Klim omhoog, plant een dikke kus op het achterwerk en je bent verzekerd van een portie geluk. Dat is het verhaal en wie durft te zeggen dat het niet klopt? De stad is prachtig, het gezelschap uitstekend en de mediterrane zon spreidt haar warme stralen vriendelijk over ons uit. Als dat geen geluk is!
Girona
Girona is de hoofdstad van de gelijknamige provincie in de Spaanse autonome regio Calatonië. Girona dankt haar bestaan aan de ligging aan de oude Via Augusta, een oude Romeinse lange afstandsweg, die door heel Spanje kronkelt. Het was aanvankelijk een eenvoudige overnachtingplaats voor soldaten maar door de strategische ligging en de talloze militaire aanvallen werd de stad regelmatig versterkt tot een heuse vesting met bijbehorende stadsmuren was ontstaan.
De stad wordt ook wel de sleutel tot het koninkrijk genoemd, aangezien het de eerste belangrijke stad vanaf Frankrijk is. Hadden vijanden Girona eenmaal in handen dan lag Spanje aan hun voeten. De stad werd tientallen keren belegerd en veroverd en daardoor is Girona een stad met een rijke historie en een mengeling van verschillende culturen.
Tegenwoordig is Girona een moderne universiteitsstad die wordt doorkruist door de rivieren Ter en Onyar. De Onyar deelt de stad op in een modern gedeelte en een historisch deel dat ligt op een steile heuvel met de niet uit te spreken naam Caputxins.
De roerige geschiedenis heeft haar sporen nagelaten in deze stad met de hoge cipressen. Gelukkig maar want daar zijn toeristen gek op. Ze vinden er prachtige oude architectuur, de omvangrijke Joodse wijk, de Plaza de la Independencia, de overhangende huizen aan de rivier Onyar, prachtige kerken en de indrukwekkende kathedraal Santa Maria en talrijke musea. En dan zijn er nog de oude stadsmuren die kunnen worden bewandeld. Vroeger werden ze afgebroken om de stad ruimte te geven om te groeien maar inmiddels zijn ze compleet in oorspronkelijke staat hersteld. En dan vergeet ik bijna het 13e eeuwse Arabische badhuis die helemaal niet Arabisch blijkt te zijn.
Toeristische trekpleisters
Vanuit de hele stad is de kathedraal Santa Maria te zien. Men bouwde er ruim 700 jaar aan en dat verklaard de mengeling van bouwstijlen die ik zelfs als leek herken. De grote Gotische ingang is een gevolg van een ruim 30 jaar durende discussie waarin kennelijk geen van de bouwmeesters met de vuist op tafel durfde te slaan. Links om de hoek is een Barok ingang. Dan klauteren we 90 treden naar beneden naar Calle de la Forç. Het is één van de mooiste joodse wijken van Europa. Het is een toeristische trekpleister met een ongelofelijke geschiedenis. Gids Maria vertelt over het ontstaan en over de manier waarop het stadsbestuur de joden behandelde. De stadsbestuurders zagen vooral de (financiële) voordelen van de komst van de joden maar ze zagen ook dat ze een voorsprong hadden op de bestaande handel. Om die reden werd een torenhoog belastingtarief gehanteerd voor Joodse ondernemers. En de joodse ondernemers betaalden, wat moesten ze anders. Ze boerden goed en bouwden dat het een lieve lust was. Smalle straatjes en steegjes met romantische trappen en binnenplaatsen leiden naar prachtige gebouwen. Zo ontstond een geheime wereld waar ‘niet joden’ eeuwenlang niet welkom waren. In het Joods Museum (Museu d’Història dels Jueus) is te zien hoe joden leefden en werkten.
Rambla de la Libertat ligt in de schaduw van hoge platanen. Net als in de Joodse wijk voel je hier de sfeer van vroeger. Het plein met de omliggende arcaden is twee keer per week het decor van een drukbezochte markt waar handelaren hun best doen hun waren aan de man te brengen. Aan het eind van de middag strijken we neer een van op de omringende terrasjes. De menukaart met regionale specialiteiten verleidt ons. Pas als Girona zich opmaakt voor de nacht en winkeliers hun luiken naar beneden rollen komen wij weer in beweging.
We rijden 30 kilometer richting de kust van de Costa Brava. We overnachten op camping Las Dunas in San Pere Percador in de baai van Rosas. Het is een prachtige camping met erg veel faciliteiten. De ligging aan het brede zandstrand maakt het een populaire vakantiebestemming. Niet alleen voor ons, op foto’s in een restaurant zien we bekende Nederlanders als Johan Cruijff, Rinus Michels. Zij waren ons al voor.
Deze 40 jaar oude camping met 1540 plaatsen ligt ver weg van het massatoerisme waar u verderop aan de Costa’s niet omheen kunt. Iedereen kent de populaire kustplaatsen Blanes, Lloret de Mar, Platja d’Aro en Tossa de Mar maar ik ontwijk ze liever. Op Las Dunas genieten we van dezelfde kust, dezelfde prachtige vergezichten, dezelfde prachtige stranden en hetzelfde heerlijke weer maar dan vanaf een camping die wordt omringd door dromerige maïs, zonnebloem- en perzikvelden.
Havenplaats Empuriabrava wordt begrensd door het beschermd natuurgebied Aiguamolls de l’Emporà en de Baai van Rosas. Deze moderne stad eruit alsof het een 
Amerikaanse filmsetting betreft. Kenmerkend zijn de grote en kleine kanalen die langs een liniaal door de stad zijn getrokken. Het deelt de stad op in honderden kleine eilandjes waarop Hollywood-achtige huizen zijn gebouwd. Stuk voor stuk hebben ze een aanlegsteiger in de achtertuin en een oprijlaan aan de voorkant. Een jachthaven met 5000 plaatsen, een watersportcomplex en wuivende palmbomen completeren deze fotogenieke stad die pas in 1967 op de tekentafel van ontwikkelaars is ontstaan. Te midden van prachtige baaien, witte stranden en dromerige vissersdorpen is het een exotische verrassing.
Er door heen wandelen is leuk maar er van boven op kijken is geweldig! Dat kan vanaf het naburige Skydive Centrum. Ik volg een grondtraining en een half uurtje later zit ik hoog in de lucht, stevig vastgegespt bij de aantrekkelijke Viktor op de knie. Op zesduizend meter hoogte springen we samen het avontuur tegemoet. Voor in totaal 250 euro springt er ook een fotograaf mee om dit legendarische moment vast te leggen. Het uitzicht is niet te beschrijven. Viktor wijst naar omringende plaatsen en schreeuwt de bijbehorende namen in mijn oor. Amper 15 minuten later sta ik weer met beide benen veilig op de grond. Nog een half uur later krijg ik een certificaat en een foto cd uitgereikt van mijn eerste echte skydive. Het is een absolute aanrader!
Salvador Dalí
Spanje kent veel kunstenaars maar de bekendste zijn misschien wel Gaudi en Dalí. Voor de markante architectuur van Gaudi moeten we naar Barcelona dat op ongeveer 
140 km vanaf Las Dunas ligt. We kunnen inschrijven voor een excursie met gids maar wij richten ons vizier op die andere, de excentrieke Salvador Dalí.
Het wiegje van de kleine Salvador stond in Figueres (1904), een klein stadje aan de voet van de Pyreneeën, een kilometer of 25 vanaf de Franse grens. Hij werd geboren negen maanden nadat zijn ouders afscheid hadden genomen van zijn doodgeboren broertje die net als hij de naam Salvador kreeg. Het dode broertje vormt, samen met zijn grote liefde en muze Gala, de inspiratiebron van de kunstzinnige Dalí. Hij studeert in Madrid en maakt kennis met grote namen als Freud, Picasso en Breton. Zij beïnvloeden zijn werk en het maakt hem tot een wereldberoemde schilder en veelzijdig kunstenaar. Want dat hij zoveel meer kan dan schilderen zien we in het Teatre-Musea Dali in zijn geboortestad Figueres. Het is op het Prado in Madrid na het best bezochte museum in Spanje.
Teatre-Musea Dali is één groot kunstwerk, inclusief de grote witte paaseieren bovenop het dak en de honderden broden die aan de rode muren zijn geplakt. Eenmaal binnen worden we getrakteerd door een zeer gevarieerde overzichtstentoonstelling. We zien kunstwerken van hout en metaal en prachtige schilderijen van de directe omgeving zoals vissersplaatsje Cadaqués en het landschap van Cap de Creus. Uiteraard staan we stil bij La Persistencia de la Memoría (Volharding der herinnering).
Na een leven vol kunst sterft Dalí in 1989, zeven jaar na het overlijden van Gala. Hij wordt begraven waar hij is gestorven, in de Galatea-toren van zijn museum in Figueres.
Wij stappen in de auto en rijden de driehoek van Dalí. Van Figueres naar het kleine kustplaatsje Port Lligat (Cap de Creus), naar het woonhuis van Dalí. Het Casa Museu Salvador Dalí is ingericht als museum. We herkennen de grote betonnen paaseieren op het dak. Dalí was niet de enige kunstenaar in deze streek. Ook Picasso en Duchamp vestigden zich hier en ook zij lieten zich inspireren door de prachtige stranden en de schilderachtige omgeving. Dan rijden we door naar Púbol. Dalí kocht hier een middeleeuws kasteel en richtte het speciaal voor Gala in. Zij werd er na haar dood in 1982 ook begraven. Het kasteel is ingericht als museum en is geopend voor publiek.
Groene camping Lava Ecològic in Santa Pau in het Nationaal Park Garrotxa is onze volgende verblijfsplaats. Het is een bosrijk vulkanisch gebied met maar liefst 40 uitgedoofde kraters. De vruchtbare bodem met geërodeerde lava en het vochtige klimaat zorgen voor weelderige bossen in een omgeving waarin kleine stadjes en ruïnes van oude kastelen te vinden zijn.
De perfect onderhouden milieubewuste familiecamping ademt een relaxte sfeer en uitbater Joan Masoliver vertelt graag over de begintijd van de camping. De invalshoek die hij koos wordt door de tweede generatie Masoliver respectvol gehandhaafd. Het omliggende gebied lijkt gemaakt voor wandelaars, fietsliefhebbers en ruiters en het is de ideale plaats om helemaal tot rust te komen.
Camping Las Dunas
Camping Lava Ecològic
Skydive Empuriabrava
Salvador Dalí