Melting pot
Mariëtte Ophof - november 2014
De gemeenschappelijke deler was de wens een buitenlandse taal te willen leren. Vanuit de hele wereld waren we naar Münster gekomen om in deze historische stad een taalcursus Duits te volgen. Leergierige mensen uit Zuid Korea, Cambodja, Tibet, Koeweit, Mauritius, Oekraïne, Indonesië, VS, Spanje, Turkije, Griekenland en Nederland; en dat in één klaslokaal! De jongste was 15 en kwam uit Oekraïne, de oudste 50 en uit Nederland.
Om zoveel mogelijk Duits te ‘moeten’ spreken had ik onderdak gezocht bij een gastgezin in een buitenwijk van de stad. Op een geleende fiets reed ik naar school waar ik van ‘s morgens vroeg tot halverwege de middag trouw en fanatiek de lessen volgde. De uitgereikte studentenkaart zorgde voor de dagelijkse, zeer voordelige, warme hap in de mensa, en voor nog meer gesprekjes met ‘medestudenten’. Na de middaglessen stapte ik op de fiets om de stad te verkennen en nieuwe mensen te ontmoeten.
Mijn gastvrouw, waarmee ik een aangename klik had, was aanvankelijk verbaasd over mijn enthousiasme met betrekking tot de schoonheid en de toeristische mogelijkheden van de stad. Pas toen ze mijn foto’s zag verdween de grauwsluier die door het dagelijkse bestaan over haar woonomgeving was gelegd. Ze zag de stad, waar ze al 30 jaar woonde en werkte, ineens door mijn ogen, de ogen van een toerist. Het maakte haar nieuwsgierig en inmiddels is ze druk bezig met een hernieuwde kennismaking met alle culturele schatten die de stad rijk is. Ze stuurt regelmatig berichtjes over haar ontdekkingen en inmiddels ligt er een uitnodiging om haar tijdens de Weihnachtsmarkt vooral te komen bezoeken.
Eenzelfde klik was er met een mede student uit Indonesië. Minstens 25 jaar jonger maar het belet ons niet regelmatig contact te onderhouden. Deze studente politicologie wil na haar studie terug naar Lombok en in de tussenliggende periode wil ze zoveel mogelijk van Europa zien. Nederland is nog onbekend terrein en in het voorjaar is ze hopelijk mijn gast.
Dan was er nog een zachtaardige jongeman uit Cambodja die zo prachtig over zijn achtergrond vertelde en zoveel humor ten toon spreidde dat het meer leek op cabaret. De hele klas hing aan zijn lippen en groepsgewijs schoten we herhaaldelijk door hem in de slappe lach.
Weer thuis verbaasde ik me over de onderlinge verschillen tussen de studenten maar veel meer over de overeenkomsten en de meer dan goede contacten die veelvuldig werden gelegd. We waren nieuwsgierig naar elkaar, luisterden naar elkaar, respecteerden elkaar, durfden te lachen om elkaar en ieder stelde zich open voor de ander. Zo’n cursus is een melting pot, een fascinerende mix van culturen. De lesstof was aangepast aan het bonte gezelschap maar boeken waren eigenlijk overbodig. Met zoveel verschillende achtergronden is er altijd wat te vertellen.