We liggen vredig te slapen als we plotseling wakker schrikken van een flinke klap tegen het tentdoek. De ene klap hebben we nog niet verwerkt of de tweede klap is al een feit. Aangezien ik de dapperste ben of het snelst wakker, dat laat ik hier maar even in het midden, sta ik al naast mijn bed om poolshoogte te nemen. Voorzichtig rits ik de tent los en steek mijn hoofd naar buiten. En net op dat moment valt er een hele grote dennenappel naar beneden, rakelings langs mijn hoofd. Dat is schrikken!
Het is onze eerste nacht op deze camping en we hebben ons kampement opgeslagen te midden van hoge dennenbomen. De opvallend grote dennenappels hadden we al op de grond zien liggen. Maar dat die ook op onze tent zouden vallen had ik op dat moment niet bedacht. Na een paar dagen en nachten zijn we gewend aan het bombardement. ’s Ochtends bij het opstaan kijken we wat de oogst is en leggen de dennenappels op een stapel naast de tent. Als we vertrekken stop ik onze vangst in 2 grote vuilniszakken en ben vast van plan het geheel mee te nemen naar huis als manlief mijn plan ontdekt. Hij ziet twee extra zakken bagage niet zitten en snapt bovendien totaal niet wat ik er mee wil. Dat weet ik ook ze 123 niet maar daar kan ik thuis in alle rust nog eens over nadenken. Na enig onderhandelen neem ik 1 zak mee naar huis. Een huwelijk is tenslotte een optelsom van compromissen.
Inmiddels zijn we een jaartje of 5 verder en de dennenappels komen regelmatig in wat voor vorm dan ook tevoorschijn. In een mooie schaal als decoratie, volgestopt met nootjes en bessen als lekkernij voor de vogels, voorzien van handjes en voeten als knutseltje voor de kinderen of als geurmaker in de vuurkorf.
Het mag duidelijk zijn, ik ben een echte verzamelaar want behalve dennenappels neem ik met enige regelmaat eikels, kastanjes, beukennootjes, blaadjes, schelpen, stenen, zand en mooie stukjes schors of mos mee naar huis. Het zijn mooie herinneringen aan wat was en behalve mijn man heeft niemand er last van.
Vorig jaar waren we in de herfst een weekendje met de kinderen in Amsterdam. Terwijl we het Anne Frankhuis bezoeken verzamel ik twee jaszakken vol kastanjes. Ze liggen in de herfst naast de dennenappels in een mooie houten schaal. Ik zou er nog jaren van kunnen genieten maar nu lees ik in de krant dat er liefhebbers zijn die dolgraag ook zo’n kastanje willen hebben. Er zelfs op het internet naar op zoek zijn... Op E-bay is een bod gedaan van tienduizend euro. Ja, u leest het goed, een bod van 10.000 dollar voor 1 kastanje uit de Anne Frankboom. Ik heb 17 kastanjes en ben best genegen die met u te delen. Doe maar een bod!
Mariëtte Bos