De afgelopen zomer viel er op de camping om wat voor reden dan ook een gat in het animatieprogramma. Onze kinderen gingen samen met hun vrienden zwemmen, ‘knexxen’, ze bedachten een speurtocht, gingen daarna weer zwemmen en keken elkaar toen verveeld aan. Maar niet erg lang.
Ze pakten een snoepje en bespraken de mogelijkheid om van dat ene kleine snoepje door middel van ruilhandel iets anders te maken. Ze zouden van tent naar tent gaan en kampeerders vragen het gebodene om te ruilen voor iets anders dat voor handen was. Ze probeerden hun kans van slagen in te schatten een aangezien ze zich omringd voelden door veelal vriendelijke campinggasten hadden ze wel vertrouwen in een goede afloop. Wat die goede afloop precies was konden ze me niet uitleggen maar ze waren er zeker van dat de ruilhandel een succes zou worden.
Met z’n zessen en het kleine snoepje gingen ze giechelend richting de buren. Nieuwsgierig en met gespitste oren volgende ik het gesprekje. Het lukte! Het snoepje werd geruild voor een plastic bekertje en lachend trokken ze naar de volgende tent. Daar werd het bekertje omgeruild voor een lege vuilniszak en bij de tent ernaast maakte deze plaats voor een ei, het ei voor een cocktailprikkertje met parapluutje, dat voor een leeg bierflesje, daarna kregen ze er een zak met 7 eierkoeken voor. Ze aten er 3 op en de overige 4 werden geruild voor 1 fraai gekleurde plastic beker, die weer voor een tomaat werd geruild, daar kregen ze een wortel voor, daarna een rol geparfumeerde toiletpapier met roze bloemetjes. Het toiletpapier werd ingewisseld voor 1 pak spaghetti en1 zakje Japanse mix, 6 scoubidou draadjes, 6 flinke chocoladekoeken waarvan er weer 1 werd opgegeten, 1 pakje sultana’s, 9 marshmallows, 6 wafels, 6 zakjes chips, 1 krant, 2 uien, 1 Libelle, 2 salmiaklolly’s, 1 blikje knakworst, 1 gevulde koek, 1 kuipje kruidenboter en 1 zak met Smarties waarvan ze de helft opaten volgden.
2½ uur later was het etenstijd en kwam er noodgedwongen een eind aan deze ruilhandel. Na het eten en de afwas waren ze, op mijn verzoek, nog een ½ uur bezig om het verloop van het spel op papier te zetten.
Waarmee ik twee dingen wil aantonen. Zet kinderen bij andere kinderen en ze bedenken hun eigen spel, daar heb je geen animatie team voor nodig. En het schrijven van dit stukje is soms kinderlijk eenvoudig!
Mariëtte Bos